Οικονομία στο συναίσθημα.

Τα χριστούγεννα  μεταφράζονται καιι ως ημέρες αγάπης. Έτσι με έμαθαν τουλάχιστον. Είναι οι μέρες της προσφοράς, της ζήτησης. Κάτι σαν την Πολιτική Οικονομία τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα (άσχετη παρατήρηση). Νομίζω, πως αυτές τις ημέρες όλοι δίνουμε το κάτι παραπάνω. Ένα παραπάνω δώρο, λίγο παραπάνω φιλοδώρημα, λίγο παραπάνω συναίσθημα. Και για τους περισσότερους δεν είναι λόγω ημερών. Είναι λόγω της ανάγκης του "δίνω". ..
Διαπίστωνω χρόνο με το χρόνο ότι καμιά φορά δεν δίνουμε γιατί δεν μας ζητάνε. Όχι απο εγωισμό αλλά απλά γιατί δεν θέλουν. Και όχι, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τη χαλάσεις σε όσους πραγματικά δεν θέλουν να πάρουν. Κράτα είτε το δώρο σου είτε το συναίσθημα σου για ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Για αυτούς που μπορούν να ζητήσουν και να δεχτούν γιατί έχουν χώρο και για το δώρο σου και καρδιά για την αγάπη σου. Μπορεί να είναι και ο εαυτός σου. Αγάπα αυτόν. Αντε... πάρτου και κανένα δώρο...